EĞLENİYOR MUYUZ ?

Yaşamıyla ve gelişimiyle, kurduğu uygarlıklarla, yarattığı din,dil ,kültür ve sanatla birlikte dünyanın en kurgusal canlıları biziz. Öyle bir hal aldı ki önce kavramsal anlamda gerçeği bulduk, bilimle temellendirdiğimizi düşündük. Mağaradan çıktığımızı zannederken duvarları haz unsurlarından örülü, renkli cafcaflı başka bir mağarada bulduk kendimizi. Şimdi, neyin gerçek olduğunu bilemediğimiz muğlak bir ortamda eğlenceli, mutlu bir hayat sürüyormuşçasına bu mağarada yaşıyoruz. İhtiyacımız olmadığı halde, sahip olduklarımızın kıymetini bilmeden yenilerinin peşine düşüyoruz. En hayati olanları da ev ve araba sahibi olmak ve tabi tüm bunları başkalarına en fiyakalı şekilde göstermek; bu artık bir zorunluluktur adeta. Gösteri devam etmeli tabii. Sanal paylaşım ortamlarında sürekli mutlu ve eğlenceli bir hayat sürüyormuş gibi imajlarla, beğeni beklentileriyle, takipçi skorlarıyla bir haz zorlaması içine sokuyoruz kendimizi. Sürekli her şeyi olumlayarak evrene pozitif enerjiler göndermek isteyenler, kısa zamanda parayı bulmak isteyenler, tensel zevklerin peşinde koşanlar, zihinsel değişimler için maddeler kullananlar, oyun peşinde koşanlar vs. Hepimiz bunlardan en az biriyiz. Sürekli haz ve mutluluk zorlaması içinde gerçekten ne istediğimizi, bizi neyin mutlu ettiğini anlayamadığımız bir hal içine sokuyoruz kendimizi. Hayat biraz roller coaster gibi, arada bir düşme hissinin de tadına varmayınca çıkış anlamını yitiriyor. Bir de, aynı anda yemek yememek lazım. Üst baş batar; ne roller coaster’ın keyfini alırız, ne de yemeğin tadını.

“Tüketimin ilkesinin ve erekselliğinin haz olmadığının en iyi kanıtlarından biri, bugün hazzın bir zorlama olması ve hak ya da zevk olarak değil, yurttaşlık görevi olarak kurumsallaşmış olmasıdır.

Tüketici kendisini haz almak zorunda olan şey olarak bir haz ve tatmin işletmesi olarak düşünür. Mutlu, âşık, övgüye boğan/övgüye boğulan, baştan çıkaran/baştan çıkarılan, katılımcı, keyifli ve dinamik olmak zorunda olan olarak…

Tüketici İçin, modern yurttaş için, yeni etikte geleneksel çalışma ve üretim zorlamasının eşdeğerlisi olan bu mutluluk ve haz zorlamasının elinden kaçıp kurtulmak mümkün değildir.”

Jean Baudrillard , Tüketim Toplumu

//

ARE WE HAVING FUN?

We, humans, are the most fictive creatures on earth in consideration of our lives, development, the civilizations we founded, religions, languages, cultures and art we created. It turned out that we first found the conceptual truth, we supposed that we based the truth on science. While we were having the false perception that we came out of the cave, we found ourselves in another colorful cave whose walls were made of elements of earthly pleasures. Now, we live in this cave as if we were leading a fun and happy life surrounded by an ambiguous environment where we do not know for sure what is real and what is not. Even though we do not need anything more, we chase new ones without realizing the value of what we already have at the very moment. Among the most vital needs, are buying a house and a car and making a great show to others in the most fancy way which is now mandatory. The show must go on, by no means! We put ourselves into a compulsive pleasure thorugh images in social media as if we were constantly leading a happy and enjoyable life, while we desperately in need of more followers for appreciation and approval. Those who send positive energies to the universe by constantly affirming everything, those who want to make money at the soonest time possible, those who always seek sensual pleasures, those who take narcotic drugs for mental changes, those who chase after games, etc. Each and every one of us belongs to at least one of the categories. We put ourselves in a state where we cannot understand what we really want and what makes us happy in a life in which we constantly exhibit compulsive behaviours of pleasure and happiness. Life is a bit like a roller coaster, and when you do not experience the feeling of falling off at least once in a while, the exit loses its meaning. And, we should not eat simultaneously. We will end up ravished and enjoy neither roller coaster nor taste of the food.

One of the best proofs that the canon and the goal-oriented nature of consumption are not deep down pleasure seeking is that today, pleasure is a compulsion and is institutionalized not as a right or enjoyment, but as a civic duty.

The consumer thinks of himself/herself as a company of pleasure and satisfaction, as something that one must truly enjoy. As a person who is forced to be happy, in love, puffer / flattered, seducer/ seduced, contributor, enjoyable and dynamic…

For the consumer, for the modern citizen, it is not possible to break away this compulsion of happiness and pleasure, which is the equivalent of compulsion of traditional work and production in the new ethics.

Jean Baudrillard, The Consumer Society